Herkese merhabalar... Bizim hikayemiz pek iç açıcı değil. Oğlum Benek'i ilk sahiplendiğimde benden çok korkuyordu. Yeni bir ev, yeni insanlar doğal olarak onu korkuttu. Birkaç gün sonra baktım yanımdan ayrılmıyor, hatta bensiz uyuyamıyordu. (bu konuyla alakalı da bir konu açmıştım) Sürekli kucağıma yatmak, uyumak istiyordu. Daha küçücüktü henüz 3 aylık bile değildi. Bir gün bir de baktım kedimin tek gözü şişmiş, kapanmış ve denge problemi vardı (hatta bunu da sizlere danışmıştım) bunu görünce çok korktum hemen veterinere götürdüm. Gözü ödem toplamış diyerek bir serum, birkaç tane iğne yaptı. Eve geldik oğlumun gözü yavaş yavaş iyileşiyordu fakat hala yürüyemiyordu. Bunun üzerine kendi veterinerime götürdüm. Röntgen çekildi, birtakım testler yapıldı ve bunun üzerine kabızlık teşhisi koyuldu."Aa tamam, kabız olduğu için ağrısı var ondan yürüyemiyor herhalde" diye düşündüm. 1 haftalık bir kabızlık tedavisine başlandı. Kabızlığı geçti ama bir sorun vardı, kedim hala yürüyemiyordu. Tekrar kontrol için götürdüm ve daha ayrıntılı tahliller yapıldı. Bir de baktık ki oğlumun böbreklerinden biri iflas etmiş... Durumu çok kötüydü, yemek yemeyi kesmişti ve artık hiç yürüyemiyordu. Tedaviye başlandı. Bu tedavinin amacı onu iyileştirmek değil, az da olsa düzelmesini sağlamaktı. Biraz düzeldikten sonra ameliyatla böbreklerinden birisi alınacaktı. Bugün yine günlük tedavisi için veterinere gittik. 2 gündür ateşi çok düşüktü. Resmen hipotermiye girmişti... Elektrikli ısıtıcı açıp yanına yatırdık. Neredeyse 19 saattir uyuyordu ve gözleri içine çökmüştü. Aradan yarım saat geçtikten sonra oğlumu kaybettik... çok tarifsiz, çok can yakıcı bir duygu... Bizim hikayemiz kısa sürdü ama bende ömürlük bir iz bıraktı benim Küçük Umut Işığım... iyi ki vardın, rahat uyu...✨🖤